Wstęp.
Skauting jest ruchem rozpoznającym prymat rodziny w wychowywaniu każdego młodego człowieka. Towarzyszy mu metoda edukacyjna, która ten prymat uwzględnia, starając się jednak sam proces rozwoju jednostki uzupełnić i ubogacić. Metoda kompletna, uwzględniająca potrzeby całej osoby ludzkiej. Zarówno jej ciała, jak i duszy. Wyrasta ona na gruncie zasad i cnót chrześcijańskich, stanowiąc praktyczny sposób rozwijania charakteru w ich duchu.
Wychowanie skautowe obejmuje trzy etapy. Są to: wilczki, skauci, wędrownicy.
Najważniejszym i decydującym są skauci. Obejmują oni swoim zakresem młodzież w wieku 12-17 lat. Na kształt przyszłej osobowości w sposób szczególny mają wpływ decyzje podejmowane w tym okresie. Nabyte w tym czasie przywary będą obciążeniem w późniejszym życiu. Dlatego metoda skautowa największy nacisk kładzie właśnie na tę fazę rozwoju. Wilczki i wędrownicy pełnią formę dopełnienia procesu wychowawczego. Wilczki są jego przygotowaniem, wędrownicy zaś kontynuacją. Podział ten jest uświęcony ponad stuletnią tradycją, zapoczątkowaną przez samego założyciela ruchu skautowego – Roberta Baden-Powela.
Zasady i Prawo Skautowe.
Aby móc wymagać od siebie stałego postępu potrzebne są klarowne reguły, którym podporządkujemy nasze działanie. Rolę tych wytycznych pełnią Zasady i Prawo Skautowe. Ich treść jest następująca.
Zasady:
- SKAUT JEST DUMNY ZE SWOJEJ WIARY I JEJ PODPORZĄDKOWUJE CAŁE SWOJE ŻYCIE.
- SKAUT JEST SYNEM POLSKI I DOBRYM OBYWATELEM.
- OBOWIĄZKI SKAUTA ZACZYNAJĄ SIĘ W DOMU.
Prawo:
- SKAUT ZA PUNKT HONORU STAWIA SOBIE ZASŁUŻYĆ NA ZAUFANIE.
- SKAUT JEST LOJALNY WOBEC SWOJEGO KRAJU, RODZICÓW, PRZEŁOŻONYCH I PODWŁADNYCH.
- SKAUT JEST STWORZONY DO SŁUŻBY BLIŹNIEMU I DLA JEGO ZBAWIENIA.
- SKAUT JEST PRZYJACIELEM WSZYSTKICH I BRATEM KAŻDEGO INNEGO SKAUTA.
- SKAUT JEST UPRZEJMY I RYCERSKI.
- SKAUT WIDZI W STWORZENIU DZIEŁO BOŻE; SZANUJE ROŚLINY I ZWIERZĘTA.
- SKAUT JEST POSŁUSZNY BEZ ZASTRZEŻEŃ I NICZEGO NIE ZOSTAWIA NIEDOKOŃCZONYM.
- SKAUT JEST PANEM SAMEGO SIEBIE; UŚMIECHA SIĘ I ŚPIEWA W TRUDNOŚCIACH.
- SKAUT JEST OSZCZĘDNY I DBA O CUDZĄ WŁASNOŚĆ.
- SKAUT JEST CZYSTY W MYŚLACH, SŁOWACH I UCZYNKACH.
Przyrzeczenie.
Zdecydowanie się na życie zgodnie z tymi kryteriami jest poważnym zobowiązaniem, podjętym w trakcie Przyrzeczenia. Raz powzięte, obowiązuje całe życie, wymaga odpowiedzialności i samozaparcia. Przyrzeczenie odbywa się w obecności Szefa Drużyny i innych skautów. Uroczysta, podniosła ceremonia podkreśla powagę sytuacji.
Cele.
Skauting dzieli swoje cele wychowawcze na pięć kategorii. Przenikają się one i wzajemnie z siebie wynikają.
ZDROWIE – Skaut dużą część czasu spędza aktywnie, na łonie przyrody. Gwarantuje mu to lepsze warunki fizycznego rozwoju. Szanuje swoje ciało, nie obciąża go nadużywaniem używek czy nieodpowiednimi nawykami.
ZMYSŁ PRAKTYCZNY – Skaut umie odnaleźć się w każdej sytuacji. Zdobyte umiejętności, zarówno manualne jak i intelektualne czynią go użytecznym dla otaczającej grupy, również w warunkach niecodziennych, wyjątkowych.
CHARAKTER – Skaut wszędzie gdzie się pojawia wnosi uśmiech i chęć przezwyciężania trudności. Jego osąd nie jest zmącony własnymi zachciankami i uczuciami, widzi rzeczy takimi, jakie są. Zdolność tę okupił wyrzeczeniami i pracą nad sobą. Jest kulturalny, nie musi z powodu okoliczności zmieniać własnego zachowania, zawsze może być sobą. Zachowuje do własnej osoby zdrowy dystans.
SŁUŻBA – Skaut jest zawsze gotowy służyć pomocą swoim bliźnim. Nie jest interesowny, kieruje nim poczucie obowiązku.
BÓG – Skaut dąży do pogłębiania swojej wiary, to ona w sposób dominujący kreuje jego życiową postawę. Symbole i praktyki religijne nie są dla niego pustymi sloganami i mechanicznymi czynnościami, lecz udziałem w Boskiej rzeczywistości.
c.d.n…